Zakrystia

Została przybudowana do kościoła w roku 1673. Wąską, liczącą jedynie 2,90 m szerokości zakrystię, z trzyczęściowym pięknym sklepieniem, początkowo tworzyły dwa pomieszczenia. Jedno służyło do obsługi kościoła Św. Trójcy, drugie lektorowi kościoła polskiego. W 1990 r. obydwa pomieszczenia połączono usuwając oddzielającą je ściankę. Wówczas położono też posadzkę, wstawiono nowe okna i wykonano w gdańskim zakładzie Zbigniewa Parchema meble według projektu warszawskiego architekta Jerzego Edmunda Brabandera.

Z dawnego wystroju wnętrza niestety nic do naszych czasów nie przetrwało. Na ścianach możemy jedynie zobaczyć dwa małe portrety – arcybiskupa gdańskiego Tadeusza Gocłowskiego i generała zakonu o. Agostino Gardina. W miejscu centralnym zawieszono też, malowany temperą, krucyfiks z przedstawieniem polskich świętych związanych z zakonem franciszkańskim – Bł. Jakubem Strzemię, Bł. Rafałem Chylińskim, Św. Maksymilianem Marią Kolbe, Bł. Jolentą, Bł. Salomeą, Św. Kingą i Bł. Anielą Salawą. Wszystkie te prace wyszły spod pędzla o. Tomasza Janka.

Na uwagę zasługuje także barokowy zamek znajdujący się po zewnętrznej stronie drzwi prowadzących do dużego kościoła. Prostokątny, z prawej strony rozszerzony w kształcie serca, ozdobiony nałożonym ażurowym i grawerowanym ornamentem, a u góry i u dołu wzbogacony także ażurowymi okuciami.

Do czasów II wojny światowej istniała jeszcze trzecia zakrystia, usytuowana przy końcu zachodniej ściany wielkiego kościoła, dobudowana w 1763 r. Służyła ona duchownym do spowiadania, a także do prowadzenia katechizacji i zebrań. Wyraźnym śladem jej dawnej obecności są zachowane drzwi w północnej ścianie wewnątrz kościoła.

tekst: o. Tomasz Jank, Zakrystia w: „ZESPÓŁ KOŚCIELNY ŚW. TRÓJCY W GDAŃSKU”